Senden bahsediyorum, sokaklarindan, insanlarindan, kalabaliklarindan, yalnizliklarindan bahsediyorum; kelimelerimin arasina sakliyorum yuzunu, yuzlerinin icine gomuyorum kendi yuzumu. Ne de olsa elimi dahi surmeden, dokunmadan, tasiyabilirim seni avuclarim arasinda. Ara sira acar kaparim ellerimi, uc artik, uc biraz daha uzaga diye. Sense inadim inat, tasi catlatan inadinla yapisir kalirsin tenimde. Ne evimdin, ne de evsiz kaldim sende. Ne gecmisim sende muhurluydu, ne de bir gelecek vaadi umdum yahut da buldum senden. Arada bir yerlerde, bilmez gibi ara yerlerin tehlikesini, hani su taife-i cinin hep carptigi esiklerden birinde sikismis kalmis sana olan askim sehir. Kimseye gostermiyorum ne seni ne beni ne bizi. Gormesinler ki yabancilar, gormek zorunda kalmayayim yabanciligimi. Seni dusunmek sehir, ne kadar zormus.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment