Muhakkak ki butun insanlarin birer ruhu vardi, ama bircogu bunun farkinda degildi ve gene farkinda olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh, ancak bir benzerini buldugu zaman ve bize, bizim aklimiza, hesaplarimiza danismaya luzum bile gormeden, meydana cikiyordu... Biz ancak o zaman sahiden yasamaya - ruhumuzla yasamaya - basliyorduk. O zaman butun tereddutler, hicaplar bir tarafa birakiliyor, ruhlar birbirleriyle kucaklasmak icin, her seyi cigneyerek, birbirine kosuyordu.
No comments:
Post a Comment