Ayni irktan, kim bilir belki de ayni soydan geliyorlardi. Ayni yaslarda, ayni boydaydilar. Ayni kadini sevmislerdi. Atalari ayni tanriya farkli yollardan ulasmak istedikleri icin, biri Bosnak digeri Hirvat'ti. Bunu kendileri secmemislerdi, savasmayi ve kaderlerini de secmedikleri gibi. Ve ambulanstaki cocugu kurtarmanin disinda, beklentileri yoktu yarin icin.
Yarinlar, kursun, havan topu ve bombaydi, kandi. Ama her ikisi de farkina bile varmadan "daha guzel gunleri" bekliyorlardi. Insanlar, degisik inanclarla ve hirslariyla ne kadar karistirirlarsa karistirsinlar, kana, aciya, siddete bulastirsinlar, bu muhtesem dunyayi, yasam bir umuttu sonucta. Hic bitmeyen bir umuttu.

No comments:

Post a Comment